W Mossdeep nastała chłodna noc. Księżyc był wyjątkowo jasny, ale to nie on tak rozświetlił miasto. Wszędzie biegały oddziały policjantów. Ich latarki wędrowały po oknach domostw, garażach i ciasnych zaułkach. Ty ukryłeś się w jednym z nich. Wąski chodnik między budynkami, siedzisz pośród kartonowych pudeł i kontenerów. Przykryłeś się kocem jakiegoś bezdomnego. Twoje drogi ucieczki zostały odcięte przez patrole. Słyszałeś, jak przechodzą obok co jakieś dziesięć minut. Mogłeś próbować je minąć, czekać, albo wspiąć się po metalowej, niezbyt stabilnej drabinie na dach, lub do jednego z mieszkań. Jeśli Cię złapią, będzie to Twoja ostatnia misja. W paczce miałeś dowód w sprawie, który mógł przeszkodzić Twojemu szefowi w interesach. Nie zdradzano Ci szczegółów. Musisz niezauważony przejść z centrum na przedmieścia i trafić do siedziby. Jeśli nie przyniesiesz dowodu, to Twój koniec w organizacji. Jeśli dasz się złapać, spędzisz parę dobrych lat w więzieniu. Musisz się pospieszyć, niedługo sprowadzą psy tropiące. Choć jest to Twoja niepierwsza misja czujesz, że serce bije jak szalone, robi Ci się trochę słabo, ale teraz masz okazję, patrol się rozproszył. Nawet, jeśli spotkasz jednego policjanta, Twój Rhyhorn z pewnością pokona go i będziesz mógł uciec.

Wszedłeś po drabinie. Twoja zwinność pozwoliła na wspięcie się po rynnie i po wystających cegłach do najbliższego otwartego okna. Nie było to łatwe, ale udało się. Prześlizgnąłeś się niezauważony. Najwyraźniej znalazłeś się w mieszkaniu jakiegoś bogatego człowieka. Zatrzymałeś się. Słyszałeś odgłosy dobiegające z kuchni. Ktoś zmywał naczynia i słuchał muzyki. Obecność tej osoby nie mogła przeszkodzić Ci w żaden sposób, więc przykucnąłeś i szedłeś cicho w kierunku drzwi. Nagle usłyszałeś jakiś tandetny dzwonek telefonu dobiegający z pokoju, z którego właśnie wyszedłeś. Rozejrzałeś się szybko. Po prawej drzwi, na lewo inny otwarty pokój. Ktoś zakręcił wodę i szedł w Twoim kierunku. Widzisz cień tej osoby na korytarzu. Nie zostało Ci zbyt wiele czasu. Miałeś wrażenie, że dzisiaj prześladuje Cię pech.

Wyszedłeś frontowymi drzwiami. Dostałeś się na klatkę schodową. Bezpiecznie przeszedłeś przez parę mieszkań i udało Ci się dostać na niepatrolowany skwerek.  Biegłeś tak szybko, jak tylko mogłeś. Nagle usłyszałeś, że za Tobą jedzie jakiś motor. Kierowca zdjął kask. Szybko go rozpoznałeś... To Sophie z organizacji.
- Wsiadaj! - Krzyknęła do Ciebie, wskazując na miejsce za nią. Chyba nie miałeś wyboru. Byłeś zbyt zmęczony, by biec dalej, a został jeszcze spory kawałek. Dostarczenie dowodu było priorytetem. Gdy Twoja koleżanka zauważyła, że się wahasz, zrobiła kółko w miejscu, jechała w Twoją stronę i wrzuciła Cię na motor. Jechała bardzo szybko.
- Masz dowód? - Krzyknęła do Ciebie. Ledwo usłyszałeś jej pytanie. Potaknąłeś. Dojechaliście do siedziby.
- Teraz szybko, biegniemy do szefa! - Powiedziała do Ciebie. Wbiegliście do środka i wpadliście do windy. Dotarliście do biura szefa. Na Wasz widok wstał.

Gracz nie może decydować o: warunkach pogodowych, napotykanych pokemonach, przeszkodach, ani o tym, co (i czy) ktoś coś mówi. Analogicznie, nie możesz zadecydować o tym, czy szef spytał, czy masz paczkę. Jeszcze raz przeczytaj zasady gry i popraw swój błąd. Jeśli będziesz je powtarzał, przestanę odpisywać, a Twoja gra zostanie zamknięta.
=====
- Mam nadzieję, że przyniosłeś paczkę... - Powiedział szef. Widać było, że poprawił mu się humor na Twój widok. Jeszcze nigdy nie widziałeś, żeby na tej surowej twarzy mógł malować się tak pogodny uśmiech. Ciągnął dalej. - To była jedna z trudniejszych misji, ale nie bałem się powierzyć Ci tego zadania. Jeszcze wiele ciężkich wyzwań przed tobą. Prawdopodobnie posypałoby się jeszcze więcej pochwał, ale Twój zwierzchnik już nie mógł dłużej powstrzymywać się przed sprawdzeniem zawartości, niemal wyrwał pakunek z rąk. Pokrywka zasłoniła wnętrze pudełka, nie mogłeś zobaczyć, co tam jest. Ale to nie było istotne. Domyśliłeś się, że teraz szef jest bezpieczny, organizacja też, a Ty wykonałeś swoją misję. Pozostało tylko czekać na wynagrodzenie.
- Tak, to jest to. Ponieważ jest to pierwsza, tak ryzykowna misja dostaniesz premię. Nie wydaj wszystkiego, bo będziesz potrzebował sprzętu do następnego zadania. Pamiętaj o tym. - Pouczył Cię i dał Ci bilon pachnących pieniędzy oraz ultra ball. Przyda się do schwytania partnera do misji. Rhyhorn jest silny, ale wykonywanie misji z jednym pokemonem jest dość ryzykowne.

Otrzymałeś nowy przedmiot!
1x
5000$

- Dzisiaj jesteś już wolny. Jak chcesz, zdradzę ci szczegóły kolejnego zadania. Jeśli ci się śpieszy, mogę to zrobić jutro. - Spojrzał na Ciebie pytającym wzrokiem. Chyba po raz pierwszy był dla kogoś tak miły.

Szef spojrzał na Ciebie, później na Sophie.
- Cieszy mnie twój zapał, chłopcze. - Podszedł do biurka, paczkę schował w którejś z szuflad. Usiadł za biurkiem i zaczął wertować teczki pełne kartek. Ostatnio realizuje całkiem dużo misji.
- Widzisz, czeka cię kolejna podróż. Tak się składa, że profesor Birch ma do zaoferowania pokemony, które mnie interesują. Jest to Treecko, Torchic i Mudkip. Za każdego odpowiednio cię wynagrodzę. - Zapewnił i wyciągnął z szuflady mapę.
- Weź ją. Nie obchodzi mnie, którą drogą się dostaniesz, ważne, żebyś przyniósł mi te pokemony. Przydadzą się dla nowych rekrutów. Wyposaż się w odpowiedni sprzęt do tej misji. Będziesz musiał przepłynąć i przejść kawał drogi, lepiej by było ułatwić sobie to zadanie odpowiednimi środkami... Jeśli będziesz potrzebował kogoś do pomocy, powiedz. W biurze siedzi dużo osób. Jeśli masz jakieś pytania co do misji, zadaj je teraz. - Szef rozsiadł się wygodnie w fotelu i patrzył Ci prosto w oczy. Westchnął.

Ta krótka wiadomość to też pułapka?
=====
Szef zaczął spacerować po pomieszczeniu, być może był trochę poddenerwowany. Gdy stanął pod oknem zauważyłeś, jak ostatni tydzień go wyniszczył. Może to stres, który próbował zagłuszyć dodatkową paczką papierosów. Myślał, coś mówił do siebie, jakby chciał przeanalizować swój plan na najbliższe dziesięć lat... Znalazł się tuż przed Tobą, wtedy dostrzegłeś, że ma przekrwione oczy i opuchnięte powieki. Przez moment miałeś wrażenie, że dostał oczopląsu, który przeszedł po paru sekundach. Chyba nie śpi zbyt dobrze. Możliwe, że ma teraz dużo pracy, ale szef radził sobie z wszystkimi obowiązkami.
- Tym się nie przejmuj, mamy wystarczająco dużo czasu. Jest kilku nowych, którzy poznają organizację, minie trochę czasu zanim dam im pokemona. Możesz iść już do domu. W razie czego możesz przenocować w budynku, w swoim pokoju. Od Twojej ostatniej misji nikt tam nie wchodził. - Podszedł do Ciebie, wygląda na to, że chce się już z Tobą pożegnać. Usłyszałeś coś, odwróciłeś się. Sophie wyszła bez słowa, gdy mijała próg zauważyłeś, że zakłada swój czarny kask.